Στο λυκόφως μιας βόρειας πόλης, ο γέρος τεχνίτης Zhao Guohua κοίταζε σιωπηλά το επιτυχημένα υφασμένο πλέγμα μπροστά στον αργαλειό του. Εν μέσω του κύματος εθνικοποίησης των μεταλλουργικών εργοστασίων, χάραξε πεισματικά τις προγονικές τεχνικές ύφανσης με σύρμα στην πινακίδα του νεοσύστατου «Συνεταιρισμού Μεταλλουργίας Jin Zehong». «Το μέταλλο δεν πρέπει να έχει μόνο μια αυστηρή όψη», έγραψε στο κιτρινισμένο ημερολόγιο εργασίας του, «Όταν τα χαλύβδινα σύρματα 0,2 χιλιοστών χορεύουν στις άκρες των δακτύλων, η ζεστασιά μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στο κρύο στημόνι και υφάδι».

Το γυάλινο υαλοπετασμα του Πύργου Διεθνούς Εμπορίου της Σενζέν αντανακλούσε τη σιλουέτα του κληρονόμου δεύτερης γενιάς Ζάο Τσιμίνγκ. Κουβαλώντας τα χειροποίητα δείγματα συρματοπλέγματος του πατέρα του, έμεινε έξω από το περίπτερο της Έκθεσης της Καντόνας για τρεις ημέρες. Όταν ο Γερμανός πελάτης Σμιτ έμεινε έκπληκτος από τα καλλιτεχνικά χωρίσματα που φιλτράρουν το ηλιακό φως αλλά καλωσορίζουν το αεράκι, αυτή η επιχείρηση της πόλης άγγιξε για πρώτη φορά τα διεθνή πρότυπα. «Δεν πουλάμε συρματοπλέγματα», σχολίασε ο Ζάο Τσιμίνγκ στην πρώτη σύμβαση εξωτερικού εμπορίου από το μηχάνημα φαξ, «αλλά την ποιητική αποδόμηση του χώρου από Ανατολίτες τεχνίτες».

Στο εργαστήριο του εργοστασίου, ο διάδοχος τρίτης γενιάς Zhao Zixiang παρατήρησε σωματίδια επικάλυψης υπό μικροσκοπία. Πριν από μια δεκαετία, ο τυφώνας κατέστρεψε γλυπτά στο αλατισμένο σπρέι του Ντουμπάι. Τώρα, η τεχνολογία επικάλυψης έκανε τα μεταλλικά πλέγματα να λάμπουν τόσο στις ερήμους Σαχάρα όσο και στους αρκτικούς σταθμούς. «Ο παππούς έπλεκε σχήματα, ο πατέρας έπλεκε φως», σήκωσε ένα ροζ-χρυσό φίλτρο πλέγματος στην ετήσια συνάντηση, «και εμείς υφαίνουμε τον χρόνο».

«Ο παππούς ζέστανε το ατσάλι με τη θερμότητα του σώματος», αντήχησε η φωνή του Ζάο Ζισιάνγκ μέσα στον χρόνο, «ο πατέρας αποτύπωσε τα περιγράμματα του ανέμου σε σχέδια, ενώ εμείς αποδεικνύουμε ότι οι αλγόριθμοι δεν μπορούν να υπολογίσουν την τρυφερότητα της ανθρωπότητας στο μέταλλο».