Kuzeydeki bir kasabanın alacakaranlığında, yaşlı zanaatkar Zhao Guohua, el tezgahının önündeki başarıyla örülmüş ağa sessizce bakıyordu. Metal fabrikalarının millileştirme dalgasının ortasında, yeni kurulan "Jin Zehong Metalwork Kooperatifi"nin tabelasına inatla atalarından kalma tel dokuma tekniklerini kazıdı. "Metal sadece sert bir yüz takınmamalı," diye yazmıştı sararmış iş günlüğüne, "0,2 mm çelik teller parmak uçlarında dans ettiğinde, soğuk çözgü ve atkı içinde sıcaklık büyüyebilir."

Shenzhen Uluslararası Ticaret Kulesi'nin cam perde duvarı, ikinci nesil varis Zhao Qiming'in silüetini yansıtıyordu. Babasının el yapımı tel örgü örneklerini taşıyarak, Kanton Fuarı pavyonunun dışında üç gün oyalandı. Alman müşteri Schmidt, güneş ışığını filtreleyen ancak esintiyi karşılayan sanatsal bölmelere hayran kaldığında, bu kasaba işletmesi ilk kez uluslararası standartlara dokundu. Zhao Qiming, faks makinesinden ilk dış ticaret sözleşmesine "Biz tel örgü satmıyoruz," diye not düştü, "ama Doğu zanaatkarlarının uzayın şiirsel dekonstrüksiyonu."

Fabrika laboratuvarında, üçüncü nesil halefi Zhao Zixiang mikroskop altında kaplama parçacıklarını gözlemledi. On yıl önce, Dubai'nin tuz püskürtmesinde tayfun tarafından harap edilen heykeller. Şimdi, kaplama teknolojisi metal ağların hem Sahra çöllerinde hem de Arktik istasyonlarında parlamasını sağladı. "Büyükbaba şekiller dokuyordu, Baba ışık dokuyordu," yıllık toplantıda gül rengi altın bir ağ filtresi kaldırdı, "ve biz zaman dokuyoruz."

"Büyükbabam çeliği vücut ısısıyla ısıttı," Zhao Zixiang'ın sesi zaman içinde yankılandı, "Babam planlarda rüzgarın hatlarını yakaladı, biz ise algoritmaların insanlığın metale olan hassasiyetini hesaplayamadığını kanıtlıyoruz."